نوشته ای از هم نورد گرامی سعید صبور: مقدمه ای بر مفاهیم پایه‌ی فعالیت در عرصه‌های کوهستان
مقدمه ای بر مفاهیم پایه‌ی فعالیت در عرصه‌های کوهستان
- برای پیشرفت و تکامل در هر فعالیتی بهتر آن است که تعریف و روندی مشخص و همچنین افقی برای آن ارائه داد .
- کوهنوردی به فعالیتی ماجراجویانه در زمینه پیمایش و صعود در عرصه‌های کوهستان گفته می‌شودکه بر پایه مهارت اندوزی ( آموزش و کسب تجربه در بازه زمانی متعارف ) استوار است.
- کوهنورد شدن، فرآیندی هدفمند ( نه بر اساس رکوردهای صعود و پیمایش ) و متکی بر نقشه راه و برنامه‌ریزی است که در طی آن شخص سطوح و مراحل مختلفی را پشت سر می‌گذراند تا متناسب با نوع رویکردی که انتخاب کرده است به بلوغ در آن مسیر دست پیدا نماید .
- فعالیت‌های عرصه کوه براساس دو رویکرد و نگاه اصلی قابل تعریف هستند:
۴٫ ۴٫۱ ) طبیعت گردی : پیمایش و صعود به منظور لذت بردن از کشف طبیعت ، درک توانایی های فردی و ایجاد ارتباطی ارگانیک میان فرد با طبیعت
۴٫۴٫۲ ) ورزشی و ماجراجویانه : پیمایش و صعود به منظور ارضا نمودن حس بلند پروازی و ماجراجویی ، توجه به کسب جایگاه در میان سایر کوهنوردان ، برجای نهادن رکورد در مسیر فعالیت
|
|
رویکرد هر فرد در انجام فعالیت‌های عرصه کوه با توجه به ویژگی‌ها و شرایطی شخصی در میان این دو نقطه قرار می‌گیرد .
ورود به عرصه کوهستان و شروع فعالیت در این زمینه بر اساس موارد زیر صورت می‌گیرد :
۵٫۱٫ جوهره و استعداد ذاتی
۵٫۲٫ محدودیت ها ( خانوادگی. اقتصادی. اجتماعی و… )
۵٫۳٫ شرایط محیطی
۵٫۴٫ ارتباطات و میزان تاثیرپذیری از سایر افراد
- این شروع معمولا بدون درک صحیح از کوهستان و قواعد حاکم بر فعالیت های عرصه کوه ( نیازها و ضرورت های آن ) و بیشتر بر اساس توانایی فرد ، تجربیات شخصی و غالبا خام شکل می‌یابد.
- در مجموع افق مناسب در انتهای مسیر کوهنورد شدن، دستیابی به “ بلوغ کامل ” در این زمینه هاست .
- مرحله ” بلوغ ” در فرآیند فعالیت‌های عرصه کوهستان، براساس رکوردهای ثبت شده در کارنامه فعالیت‌های فرد نیست ( برای مثال تعداد و ارتفاع صعود ها ) و یا ” بلوغ ” یک کوهنورد در توانایی عضلانی و قابلیت‌های تکنیکی او شکل نمی‌گیرد، بلکه بلوغ یک کوهنورد در توانایی بکار گیری خلاقیت های ذهنی و شیوه تفکر و اندیشه او متبلور می شود .
- مرحله بلوغ و شکوفایی یک کوهنورد زمانی است که او توانایی های زیر را بدست آورده باشد :
۹٫۱٫ جغرافیای کوهستان را بشناسد. قواعد و قوانین حاکم بر طبیعت سرکش‌کوهستان را بخوبی درک کند . با عوارض مختلف مسیر صعود و ویژگی های آن آشنا باشد و خلاصه از هر آنچه با محیط فعالیتش ( کوهستان ) ارتباط دارد، آگاهی لازم را بدست آورده باشد .
۹٫۲٫ درکی کامل و بدور از خودبزرگ بینی از خویشتن کسب کرده باشد . از سطح توانایی های ( جسمی ، روحی ، تکنیکی ) خود بخوبی آگاه باشد. به ابزار مهارت در پیمایش و صعود در کوهستان مجهز شده باشد . نقاط ضعف و قوت خود را بدرستی بداند .
۹٫۳٫ قابلیت انطباق بخشیدن میان توانایی‌های بالا را بدست آورده باشد و بتواند در هر شرایطی بهترین و سریع‌ترین تصمیم را بگیرد و عمل کند . با مرزهای توان‌مندی خود در شرایط سخت آشنا باشد .
۹٫۴٫ منش و رفتار کوهنوردی را بعنوان بالاترین ارزش در فعالیت های عرصه کوه را بخوبی درک نموده باشد. منشی که بر اساس موارد زیر شخصیت و هویت کوهنورد را می سازد :
۹٫۴٫۱٫ فداکاری و گذشت نسبت به سایر کوهنوردان در مراحل مختلف صعود و پیمایش
۹٫۴٫۲٫ احترام به ارزش ها ، باورها و توجه به وضعیت معیشتی جوامع محلی کوهستان
۹٫۴٫۳٫ اهمیت دادن به اصول حفظ محیط زیست کوهستان
۹٫۴٫۴٫ احترام به پیشکسوتان و آنانکه در مسیر رشد و پیشرفت وی سهمی هر چند کوچک داشته اند
- بی شک زمان دستیابی به مرحله بلوغ با توجه به ویژگی ها و شرایط مختلف ، متفاوت است .
- تجلی مرحله بلوغ و شکوفایی فعالیت های فرد وابستگی تام به نوع رویکرد و استمرار در فعالیت های شخص در عرصه کوهستان دارد .
- دوران گذار از آغاز تا بلوغ ، فرآیندکوهنوردی است. اگر این فرآیند بر اساس رویکرد و نقشه راهی تعریف شده در بازه زمانی متعارف طراحی گردد بی شک مطمئن ترین و پویا ترین نتایج را در بر خواهد داشت .
- باور داشته باشیم که رسیدن به قله‌ها و صعود بر مسیرهای سخت بیان کننده هویت ارزشمند یک کوهنورد نیست. هویت و شخصیت کوهنورد گوهری گرانبهاست که بسادگی بدست نمی آید . چالش یک کوهنورد نه با محیط کوهستان بلکه با خودش است .
۱ دیدگاه