گزارش پیمایش زمستانه خط الراس داراباد به توچال در تاریخ ۲۴ بهمن ۱۴

گزارش پیمایش زمستانه خط الراس داراباد به توچال در تاریخ ۲۴ بهمن ۱۴۰۰
۱۴۰۰ در کارگروه کوهپیمایی /۱۱/ بنابر اعلام برنامه پیمایش یک روزه خط الراس دارآباد به توچال در تاریخ ۸
باشگاه، که بعلت شرایط نامساعد جوی لغو و به تاریخ دیگری موکول شده بود، بعد از بحث و تبادل نظر با دوستان
در خصوص اجرای برنامه، بعلت نبود وقت کافی، پس از بررسی سایت های هواشناسی تصمیم به اجرای برنامه
بصورت انفرادی مورخ یکشنبه ۲۴ بهمن ۱۴۰۰ گرفتم.
موقعیت جغرافیایی:
خط الراس داراباد به توچال بخشی از خط الراس غربی- شرقی و طویلی است که از حوالی گردنه قوچک در شمال
شرق تهران شروع و تا قله منار ادامه دارد.
از مجموعه قلل اصلی این مسیر می توان از دارآباد ، چپ دره، چمبره بند ، سیاه بند، لارکرور، لزون ها و در نهایت
توچال نام برد. همچنین طول مسیر پیماش از پارکینگ دارآباد تا دربند حدودا ۲۷ کیلومتر می باشد.
گزارش صعود:
برنامه را ساعت ۴:۳۰ بامداد یکشنبه در سکوت دره دارآباد، در حالیکه گهگاهی صدای سگ ها و شغال ها سکوت
شب را بهم میزد، شروع کردم. بعلت آگاهی از مهتاب کامل و انتخاب تعمدی تاریخ صعود، نیازی به استفاده از
هدلایت نبود.
همزمان با قرار گرفتن روی خط الراس خورشید به آرامی از افق های دور شروع به تابیدن کرد و چه احساس
دلپذیر وصف ناشدنی ، حسی که هرگز برایم تکراری نمی شود..
حوالی ۷ صبح در حالی که باد صبحگاهی میوزید، به قله داراباد رسیدم. مشغول آماده کردن وسایل و خوردن
مایعات وصبحانه شدم، با توجه به بارش جمعه و صبح شنبه پیش بینی وجود برف پودری بر روی تیغه ها را
داشتم، در نهایت حدود ساعت ۸ صبح از قله داراباد پیمایش را شروع کردم. در مسیر ردپای گله بز ها خودنمایی
میکرد و اندکی بعد سر وکله خودشان نیز پیدا شد و این بخش از مسیر با لذت حضورشان سپری شد.
بدون فوت وقت پس از حدود ۳ ساعت به قله سیاه بند رسیدم، یک ساعت پایانی مسیر، برف کوبی سنگین باعث
شد تا فشار بیشتری متحمل شوم. اندک مایعات و تنقلاتی خوردم و شروع به فرود از سیاه بند وحرکت به سمت
گردنه لوپهنه و بند لارکرور کردم، حجم برف تازه بیشتر شده بود و انرژی بیشتری می طلبید ….
پس از فرود و قرار گرفتن روی گردنه بعلت وجود نقاب ها، با احتیاط بیشتری عبور کردم. )گردنه لو پهنه محل
مناسب جهت شب مانی و پیمایش دو روزه و معمول این مسیر می باشد(.
پس از برف کوبی سنگین حدود ساعت ۱۲:۳۰ به ابتدای بند لارکرور رسیدم. این قسمت از مسیر در پیمایش
تابستانه به شما امکان تراورس از جبهه جنوبی سوزنی ها را می دهد. به این صورت که به سادگی و با کمترین
چالش بر روی لزون شرقی قرار می گیرید ولی در زمستان شرایط بسیار دشوارتر و با چالش همراه است. مسیر را
تماما میبایست از روی تیغه ها پیمایش شود و به همین جهت زمان، احتیاط و دقت زیادی نیاز دارد.
به آرامی روی سوزنی ها قرار گرفتم که تماما پوشیده از برف پودری بودند و به همین دلیل پیدا کردن گیره برای
دست و پا مشکل بود، به طوریکه باید ابتدا برف را کنار زده تا گیره ها را بیابم … )لازم به ذکر است که غالب سنگ
ها در این قسمت سست و ریزشی هستند(.

با صرف انرژی نسبتا زیادی کله قندی اول را صعود و شروع به فرود کردم. سوزنی های بعدی را نیز به همین طریق
رد کرده و به زیر لزون شرقی رسیدم. این قسمت از مسیر حدودا ۲:۳۰ زمان برد و پیمایش تماما از روی تیغه ها
صورت گرفت. از اینکه از قسمت چالش برانگیز مسیر به سلامت عبور کرده بودم، حس خوبی داشتم. سپس بعد
از خوردن اندکی مایعات و تنقلات به سمت توچال ادامه دادم. ساعت ۱۵:۱۵ را نشان میداد. کماکان برف پودری
و برف کوبی و سایه ی روی برف ها بی وقفه همراهی ام می کردند.
پس از حدود دو ساعت پیمایش بدون وقفه حوالی ساعت ۱۷ عصر روی قله توچال بودم. متاسفانه درب پناهگاه
سنگی تماما باز بود و برف درب را تا نیمه پر کرده بود، داخل رفتم و شروع به اضافه کردن لباس و خوردن تنقلات
کردم. پس از گرفتن عکس از کوله پشتی و یادی از دوستان عزیزم که جایشان بسیار خالی بود حوالی ساعت
۱۷:۴۰ با پایین رفتن خورشید در افق های دور به سمت شیرپلا راه افتادم. در نهایت پس از استراحت یک ساعته
در جانپناه امیری در یک شب رویایی و مهتابی حوالی ساعت ۲۳ شب به میدان سر بند رسیده و برنامه را به پایان
رساندم.
نکات مهم:
در حالت کلی پیمایش این مسیر چالش برانگیز است، به هیچ عنوان بدون داشتن اطلاعات و تجهیزات و 
توان کافی وارد منطقه نشوید.
در حالت عادی و معمول حداقل تعداد افراد ۲ نفر باشد. 
در فصل زمستان لوازم مورد نیاز برای بیواک اضطراری حتما همراه داشته باشید. 
تیم یا نفر پشتیبان میبایست دقیقا از تایم و برنامه شما اطلاعات کافی داشته باشد. 
علاوه بر داشتن آمادگی جسمانی، آمادگی ذهنی نیز تاثیر بسزایی در انجام تمامی برنامه های چالش 
برانگیز دارد.
آنتن موبایل تقریبا در اکثر مناطق وجود دارد . 
تجهیزات همراه:
لوازم مورد نیاز جهت بیواک اضطراری،
کفش تک پوش،
گتر،
فلاسک،
مایعات و تنقلات کافی.
لوازم فنی همراه:
هلمت،
کرامپون،
کلنگ،
باتوم،
طنابچه بلوک،
طنابچه انفرادی بلند
۳ عدد تسمه دایناما ۱۲۰ سانتی متری
۳ عدد کارابین پیچ،
ابزار فرود،
طنابچه پروسیک.
حمیدرضا فرخی بهمن ۱۴۰۰