گزارش برنامه پیمایش خط‌الراس دارآباد به توچال

به نام خداوند کوهستانها
گزارش برنامه پیمایش خط‌الراس دارآباد به توچال
روز جمعه۹۹/۷/۲۵
نفرات تیم( از اعضای آزمایشی سال۹۹):
۱)امیر دربندی
۲) مهران جوانی راد
این برنامه برای هر دو نفر ما برای اولین بار انجام میشد. گرچه قبلا قله‌های دارآباد و توچال را به شکل منفرد به کرات و در فصول مختلف صعود کرده بودم اما مسیر خط‌الراس بین آنها را هرگز هیچ کداممان نرفته بودیم. بنابراین با خواندن دو گزارش برنامه و همچنین بررسی وضعیت هوا در روز پیمایش و روزهای قبل و بعد آن و اطمینان از ایده‌آل بودن شرایط جوی اقدام به برنامه‌ریزی کرده و ساعت ۴:۴۵ صبح از پارکینگ دارآباد حرکت را در تاریکی هوا و با استفاده از هد‌لامپ آغاز کردیم و از مسیر یال شن‌سیاه حرکت آرام بسمت قله را ادامه دادیم.
با توجه به سنگین بودن برنامه و طولانی بودن مسیر برای حفظ انرژی شیب تند یال رو با گام آهسته حرکت میکردیم
تقریبا پس از اواسط یال شن‌سیاه، سپیده زد و هوا روشن شد.
پس از عبور از یال شن‌سیاه وارد اول مسیر خط‌الراس (سربازخانه) شدیم و آنجا به مدت بیست دقیقه استراحت و کمی تغذیه کردیم.
سپس به سمت قله دارآباد با گامهای آهسته ادامه داده و با دو-سه توقف پنج دقیقه‌ای بالاخره ساعت ۹ صبح به قله دارآباد رسیدیم و پس از حدود یک ساعت استراحت و صرف صبحانه ساعت ۱۰ قله را ترک و وارد اول مسیر تیغه‌های دارآباد شدیم.
چون جی پی اس و ترک مسیر رو نداشتیم با توجه به پاکوبها (که گاهی در طول مسیر به سه پاکوب مجزا تقسیم میشد) حرکت میکردیم.
دو گروه دقایقی جلوتر از ما حرکت کرده بودند که ما با چشم مسیر حرکت آنها را دنبال و نشانگذاری کرده بودیم.
در برخی قسمتها این دو گروه که فاصله کمی از هم داشتند از مسیرهای متفاوت حرکت میکردند، که این مساله کار ما را در ادامه مسیر سخت میکرد و نمیدانستیم از مسیر کدام گروه پیروی کنیم.
لازم به ذکر است چون مسیر سنگلاخ است و پاکوب مثل مسیرهای خاکی کامل مشخص نیست، در بعضی قسمت‌ها ستونهای سنگ‌چینی برای گم نکردن مسیر توسط کوهنوردان ایجاد شده که مخصوصا در شرایط مه و کولاک میتوانند تا حدودی راهنمای افراد باشند.
پشت سر ما هم نفراتی بصورت انفرادی یا زوج در حرکت بودند که باعث دلگرمی ما در این مسیر ناشناس بود.
در قسمت پایانی تیغه‌ و در ورود به مسیر قله چمبره‌بند بجای حرکت بر روی تیغه تصمیم گرفتیم از پاکوب کناری( جبهه شمالی مشرف به فشم) مسیر را ادامه بدهیم که به یال سختی با شیب تند و نفسگیر در پشت قله چمبره‌بند مواجه شدیم که انرژی و وقت زیادی از ما گرفت.
خلاصه بعد از عبور از قله‌های چمبره‌بند و سیاه‌بند و عبور از مسیر سوزنی راس قله لارکرور حدود ساعت ۱۵ وارد دامنه شمالی قله لزون شرقی شدیم.

پس از دقایقی استراحت و صرف تنقلات بر روی برف های این قسمت ( حدود ۱۰ الی ۱۵ سانت برف نرم نکوبیده) با برف‌کوبی مسیر را تا روی خط‌الراس لزون به توچال ادامه دادیم.
پس از حدود ۳ ساعت و گذر از لزون غربی زمانی به حدود ۴۰۰ متری قله و تیرکهای راهنمای مسیر جانپناه امیری به قله رسیدیم که هوا تقریبا تاریک شده بود و ۲۰۰ متر آخر را هم با هدلامپ طی کرده و ساعت ۱۸ با خستگی تمام و صرف بیش از ۱۳ ساعت زمان به قله توچال رسیدیم.
در جانپناه فلزی قله، پنج نفر حضور داشتند که چهار نفرشان تصمیم به شب‌مانی داشتند.
ولی ما پس از یک ساعت و نیم استراحت و تغذیه داخل جانپناه و با توجه به اینکه تجهیزات لازم برای شب‌مانی نداشتیم طبق برنامه تصمیم به فرود از مسیر دربند گرفتیم.
در تاریکی با استفاده از نور هدلامپها و دنبال کردن مسیر پاکوب و تیرکهای راهنما فرود آمده و پس از طی حدود ۳۰۰ متر برف روی زمین کلا تمام شد و ادامه مسیر بر روی پاکوب خشک تا جانپناه امیری و پس از ۵ دقیقه استراحت ادامه مسیر تا پناهگاه شیرپلا.
در ساعت ۲۲:۳۰ به پناهگاه شیرپلا رسیدیم.
چون آب تمام کرده بودیم از چشمه پناهگاه آب برداشته و آب جوش و چای مهیا کردیم‌
درب پناهگاه شیرپلا راس ساعت ۲۲ بسته میشود و متاسفانه ما میم ساعت دیر رسیده بودیم
بنابراین میبایستی فرود را ادامه میدادیم ولی به علت خستگی زیاد و پس از مشورت با هم صلاح دیدیم آنجا بمانیم که خوشبختانه پس از درکوفتن زیاد نگهبان در را باز کرد و ما را به داخل راه داد.
برای رعایت ایمنی کرونا، به خوابگاه عمومی که پر بود نرفتیم و ترجیح دادیم ساعاتی را در کوریدور خالی و روی نیمکت استراحت کنیم. از ساعت۴ آماده صرف صبحانه و حرکت بودیم ولی درب خروج ساعت ۶:۳۰ باز شد و ما به سمت میدان دربند فرود آمدیم و انتهای مسیر را برای تنوع سوار تله‌سیژ شدیم و در ساعت ۹ صبح برنامه ما به اتمام رسید.
لازم به ذکر است که دوست و همنورد عزیزم امیر دربندی برای اولین بار پا به قله توچال گذاشته بود و اشکهای شوق او در لحظه رسیدن که اشک شوق مرا هم موجب شد واژه‌های: «کوه ٬ کوهنوردی ، همنورد و دوست٬ عزم و اراده» را زیباتر از گذشته برایم معنی بخشید.
در پایان لازم به ذکر است دوستان علاقه‌مند میتوانند گزارش کاملتر برنامه‌‌های انجام شده در این خط‌الراس را (با ذکر ارتفاع قسمتهای مختلف و سایر جزئیات) در اینترنت جستجو و مطالعه کنند.
با تشکر از مدرسان و مربیان خوب باشگاه دماوند که علیرغم معضل کرونا ، امسال از خردادماه تا امروز برنامه‌های متعددی را برای ما تدارک دیدند تا امروز ما پس از چهار ماه از آغاز دوره آموزشی و آزمایشی به این سطح از امادگی برای انجام چنین برنامه‌ای برسیم.
گزارس‌نویس: مهران جوانی راد