گزارش نشست دوشنبه 16 بهمن 96

جلسه با اجرای آقای زرین قلم شروع شد. و به خانواده های خراسانی ، کاظم زاده ،خواهران ابراهیم پور ،و خانم جوادیان همسر مرحوم خلیلی خیر مقدم گفتند.

ابتدا از آقای کاظم زاده پدر مرحوم حمید کاظم زاده دعوت شد تا صحبت کنند. ایشان در مورد ساخت بنای یاد بود عزیزان جان باخته در بهمن دیزین سال ۸۸ توضیحاتی ارائه دادند . از دلیل نصب نماد در ابتدای مسیر کوه پیمایی داراباد گفتند و وعده دادند پس از پایان عملیات نصب طی مراسمی با حضور اعضای باشگاه دماوند از نماد رو نمایی خواهد شد.

بعد از ایشان از خانم ابریشمی دعوت شد. خانم ابریشمی از فرشاد خلیلی گفتند، از مسئولیت پذیری و وجدان کاری او. و خاطره ای نقل کردند از صعود دماوند . در این صعود ایشان و تیمشان مجبور به بیواک در ارتفاع ۵۰۰۰ متری در شرایط زمستانی شدند و فرشاد خلیلی که با تیم دیگری در منطقه حضور داشت تا لحظه ای که دوستانش را سالم ندید آرام نگرفت.

نفر بعد خانم سپیده جوادیان بود . همسر فرشاد خلیلی و عضو رسمی باشگاه دماوند. در ابتدا متذکر شدند که این شب یادبود تمام جانباختگان حادثه بهمن ۸۸ هست و نه فقط فرشاد . و تاکید کرد که باید یاد و خاطره هم عزیزان را زنده نگه داشت . در ادامه با درخواست اعضا خاطره آشنایی خود با فرشاد خلیلی را نقل کرد . ایشان سالها قبل کارمند مرکز تحقیقات سایپا بودند و با تعدادی از همکاران علاقه مند اقدام به تشکیل گروه کوهنوردی کرده بودند. پس از چند سال کوه پیمایی تصمیم به شروع کار فنی میگیرند و به دنبال مربی خوشنام و با تجربه می گردند که با فرشاد خلیلی برخورد میکنند. روز اول کار آموزی سنگ نوردی اقای خلیلی علی رغم تاکید زیاد بر سروقت آمدن کار آموزان و بیان اینکه “حتی اگر سنگ هم ببارد من سرقرار حاضر خواهم شد”، در ساعت آخر برنامه را لغو می کنند…

آقای سیامک شایانپور کوهنورد با سابقه و عضو جاوید باشگاه نفر بعدی بود که دعوت شد. ایشان از برگزاری هرساله این مراسم تشکر کردند ولی اظهار داشتند کافی نیست. مثالی از سال ۹۰ زدند که خانم گودرزی نمایشی را در سالن شهریار به این مناسبت اجرا کردند و از اعضا جدید خواستند در این موارد کوشش بیشتری داشته باشند.همینطور بیان داشتند تمام افراد جانباخته نماد و پرچم باشگاه دماوند هستند و باید همه جا با نام باشگاه همراه باشند. ایشان مرگ این عزیزان را شهادت گونه دانستند گفتند فداکاری این افراد در حادثه بهمن دیده نشده و باید تمرکز بیشتری روی آن باشد.در نهایت از ساخت نماد تشکر کردند.

آقای بهرامی مدیر عامل باشگاه هم دقایقی صحبت کردند. و بیان داشتند که فرشاد خلیلی دوست و هم دوره ای ایشان در باشگاه بوده و از سن ۱۵ سالگی با هم کوهنوردی را شروع کردند. از خاطره صعود اعضا آموزشی سال ۸۸ با سرپرستی ایشان به قله دماوند گفتند. در ادامه اظهار داشتند این افراد در تاریخ باشگاه و تاریخ کوهنوردی ماندگارند چرا که جان خود را برای نجات دیگران به خطر انداختند. از مادر سعید طاهری یاد کردند و از ناراحتی ایشان به خاطر حکم صادر شده توسط دادگاه گفتند. همینطور بیان داشتند که در بیان واقعه در حق سعید طاهری ظلم شده. ایشان یادی هم از دیگر خانواده ها کردند و ابراز داشتند جای آنها در این مراسم خالی است.

در ادامه آقای بهرامی اخباری هم داشتند. از جمله بهتر شدن حال استاد رحمدل و برگزاری جشنواره یخنوردی و اردوی اسکی دماوند. در انتها از اعضا خواستند به یاد مادران باشگاه دماوند و مادران فوت شده آقایان اسکندانی ، زرین قلم و نداف اعضا برخیزند و یک دقیقه سکوت کنند.

اما نفر بعد خانم ابراهیم پور بودند ، خواهر مرحوم علی اکبر ابراهیم پور. ایشان از علاقه برادر به باشگاه گفتند و اینکه هروقت از خیابان لاله زار عبور می کنند به یاد برادرشان و باشگاه دماوند هستند. گلایه داشتند از اینکه به قدر کافی به عزیزان فوت شده پرداخته نمیشه و درخواست کردند بعد از گذشت سالها جلسه ای تشکیل شود تا ابعاد این حادثه به طور دقیق بررسی گردد.

در نهایت آقای عباسنژاد صحبت کردند. و از ایمان و قدرت بدنی علی اکبر ابراهیم پور گفتند. از اینکه او جوان بااستعدادی بود و بسیار دوست داشت تا در نهایت با هم همطناب شوند. آقای عباسنژاد به یاد داشت در کلاس کارآموزی سنگ علی اکبر ابراهیم پور پای سنگ مریم نماز خواند . و خاطره ای هم از اعزام فرشاد خلیلی به مراپیک گفت.

مراسم با اهدا گل با خانواده های حاضر در مراسم پایان یافت

باتشکر از مصظفی زند وکیلی برای هماهنگی جلسه

گزارش از رضا نجارزادگان