محیط زیست غارها و پیشرفت های علمی و فرهنگی در غارنوردی ایرانی ها

خبرگزاری مهر مصاحبه ای با محمود بهادری، مسئول کارگروه محیط زیست باشگاه کوه نوردی و اسکی دماوند انجام داده است، رویکرد اصلی این مصاحبه محیط زیست غارها و پیشرفت های علمی و فرهنگی در غارنوردی ایرانی ها است.

عضو انجمن کوهنوردان ایران با بیان اینکه غارنوردی بدون توجه به مباحث زیست محیطی در کشور منسوخ شده است، گفت: فعالیت هایی مانند جاده کشی و معدنکاوی در اطراف غارها باعث نابودی این اکوسیستم شکننده می شود.

محمود بهادری در گفتگو با خبرنگار مهر، افزود: غارنوردی یکی از شاخه های کوهنوردی است که در گذشته به جنبه های زیست محیطی و علمی آن توجه چندانی نمی شد.

به گفته وی، در دهه ۴۰ و ۵۰ اکثر غارنوردان که تعداد آنها بسیار کم بود، تنها به رکورد زدن و طی یک غار می پرداختند و پس از طی مسیر یک غار با حک کردن اسم خود بر دیواره های غار و یا نصب پلاک های نشان دهنده رکورد، از یک سو و از سوی دیگر با خارج کردن قطعات زیبای داخل غارها موجبات تخریب این اکوسیستم را موجب می شدند.

عضو انجمن کوهنوردان ایران با بیان اینکه غارها از شکننده ترین اکوسیستم های طبیعی محسوب می شوند، اظهار داشت: فرهنگ غارنوردی سازگار با محیط زیست و کم اثر در دهه های اخیر پیشرفت های خوبی داشته و غارنوردان مانند سابق تنها به فکر رکورد زدن در این اکوسیستم نیستند.

وی با بیان اینکه در حال حاضر کوهنوردان و غارنوردان یکی از حامیان و مدافعان اصلی حمایت از محیط زیست غارها هستند، تصریح کرد: در سال های اخیر برنامه های پاکسازی غارها در سراسر کشور به صورت یک فعالیت اجتماعی وسیع و منسجم برگزار می شود، بطوریکه تقریبا تمامی گروه های غارنوردی و کوهنوردان در این برنامه ها به طور فعالانه شرکت می کنند.

بهادری با اشاره به اینکه جاده کشی و معدن سازی یکی از مهمترین معضلات اکوسیستم های غار در کشور است، تاکید کرد: به عنوان مثال سال گذشته غار گل زرد در منطقه پلور که دهانه بسیار تنگی دارد و تنها غارنوردان حرفه ای می توانند وارد آن شوند، قرار بود به دلیل جاده کشی و تسهیل رفت و آمد گردشگران با استفاده از دینامیت شکافته شده و دهانه آن بزرگتر شود که گروه های کوه نوردی و غارنوردان حامی محیط زیست با همکاری سازمان محیط زیست، مانع آن شدند. ‌

به گفته وی، معدنکاوی و انفجار دینامیت در اطراف غارها باعث تخریب و نابودی این اکوسیستم حساس می شود و به همین دلیل گروه های حامی محیط زیست با چنین فعالیت هایی در اطراف غارها به شدت مخالفند.

بهادری تونل زدن، جاده کشی و احداث کارخانه در اطراف غارها را یکی دیگر از چالش هایی که غارهای کشور با آن مواجه هستند، عنوان کرد و افزود: از آنجا که محیط داخل غارها فاقد نور خورشید است، تجزیه مواد در آن یا صورت نمی گیرد و یا به کندی اتفاق می افتد. بنابراین مواد خارجی از جمله زباله ها و فضولات حیوانی و یا انسانی و حتی عرق بدن کوهنوردان از آنجا که تجزیه نمی شوند، چنانچه در این محیط باقی بمانند موجب تخریب غارها و نابودی این اکوسیستم ارزشمند می شوند.

وی، غارنوردی را در دنیا یک رشته علمی عنوان کرد و یادآور شد: خوشبختانه در سال های اخیر به دلیل ارتباط غارنوردان کشور با دیگر کشورها و شرکت در کلاسهای آموزشی، بحث هایی مانند رکورد زدن طولانی ترین غارها و طی کردن غارهای مختلف بدون هدف که در دنیا به چشم طنز به آن نگاه می کنند، در کشور نیز در حال منسوخ شدن است و غارنوردان با اهداف علمی مانند بررسی های زمین شناسی، نقشه برداری، شناسایی گونه های گیاهی و جانوری و عکاسی در غارها وارد این اکوسیستم می شوند.